Кинотека на Македонија

Денес во Кинотека проекција на концертот на “Раде Шербеџија и западни колодвор бенд”

Денес во Кинотека на Р.С.Македонија, на летната сцена „Мирно лето“, во 20:30 часот, со проекција на концертот „Раде Шербеџија & Западни колодвор бенд @ ХНК Загреб“, продолжува циклусот „Концерти во Кинотека со Croatia Records“, кои оваа установа ги реализира во соработка со најголемата дискографска куќа во регионот, „Croatia Records“. Додека животот во времето на т.н. светска „пандемија“ навидум се враќа во некоја „нормала“, а концертната сезона полека заживува, Кинотека и „Croatia Records“на скопјани, и на сите кои ова лето го поминуваат во градот, им нудат  нешто проверено, убаво и ексклузивно.

Концертот на Шербеџија, докажан светски актер и музичар, вљубеник во Македонија, претставува врвно аудио-визуелно остварување. На концертот во ХНК, Раде, заедно со бендот „Западни колодвор“ изведе 21 песна, меѓу кои и култната „Не дај се Инес“ на Арсен Дедиќ, потоа „Остала си увијек иста“, „Чекај ме (Сеќавање на Есенин)“, „Барбара“, „Имам пјесму за тебе“, „Не марим да пијем“…, како и „Мени се душо од тебе не растаје“, создадена од перото на Џони Штулиќ. Концертот во ХНК беше одржан на 3-ти ноември 2019-та. Заедно со Шербеџија на сцената на ХНК таа вечер беа и: Антун Сташиќ (виолина, вокал), Ранко Пуриќ – Кампи (бугарија), Марјан Крајна (хармоника), Дарио Хлеб (електричен бас, контрабас), Пере Иштванчиќ (мандолина, тамбурица, вокал), Јура Врандечиќ (контрабас), Бранко Богуновиќ – Пиф (гитаре), Луција Јелушиќ и Ивона Шимуниќ (придружни вокали). Меѓу гостите се појавија: Влатко Стефановски, Дамир Урбан, Мими, Матеј Мештровиќ и Јуре Иванушиќ.

Техничката екипа која работеше на снимката, објавена на ова Blu-Ray издание на „Croatia Records“, кој овој четврток ќе биде прикажано во рамките на циклусот „Концерти во Кинотека…“, ја сочинуваа:

Видео продукција:

– сниматели: Марко Зељковиќ, Иван Андабак, Андреј Буниќ, Филип Башиќ, Данијел Брезак, Дарио Лепоглавец, Доналд Једвај, Санди Новак, Хрвоје Рамаѓа и Мишо Орепиќ.

– режисер: Марко Зељковиќ.

– продуцент на снимањето: Николина Мазалин

Аудио продукција:

– микс, снимање и тон-мајстор: Давор Смоталиќ за SmotkeSoundStudio.

– техничари: Берко Муратовиќ, Давор Винцељ и Лука Смоталиќ.

Менаџмент и букинг:

– Амир Бахтијаревиќ – „Баба продукција“.

– производство: Croatia Records и CMC TV

– Blu-Ray authoring: Марио Календариќ.

– фотографии: Самир Цериќ Ковачевиќ.

– ликовно обликување: „Фабрика“, Сараево.

– уредник на изданието: Клаудија Чулар.

– за „Croatia Records“ – Желимир Бабогредац.

Јули во Кинотека: Филмска жетва во златниот месец

Што би можеле да правиме кога ќе дојде златниот месец? Во тој златен месец („златец“) – според архаичниот народен и старословенски говор – или јули, како што стандардно се употребува последниве 100 и кусур години, може да се прави буквално сè. Денот е доволно долг да го исполните со сите замислени активности, а вечерите се доволно топли за да одгледате убав филм во нашето летно кино.

И во тој и таков јули – патем, во разни краишта нарекуван и билјар, горешникили жетвар (последниов термин се користи и за месецот јуни) – кинотечната програма содржи неколку интересни блоковски содржини. Денес започнуваме со документарниот музички филм Влатко Стефановски во живо во „Лисински“ во продукција на загрепската „Кроација рекордс“ (некогашната култна дискографска куќа „Југотон“), и секој четврток до крајот на месецот под насловот Музички четвртоци на “Кроација рекордс“ во Кинотека ќе имате можност да видите музички документарци од оваа куќа. Тука се концертите на Јосипа Лисац, Раде Шербеџија, Амира Медуњанин и Џеј Ар Аугуст (J.R. August, псевдоним на хрватскиот мултижанровски музичар Никола Враниќ).

Ќе ве потсетиме на годинешниот оскаровец Уште една тура (Druk / Another Round) на Томас Винтерберг и еден од најдобрите европски филмови сезонава, Шарлатан (Charlatan) на Агњешка Холанд, како и на два наслови од минатомесечната Недела на јапонски филм, Ручекот на тато и Секој ден е добар ден.

Шведскиот филм Колку боровинки има во светот? (Hur många lingon finns det i världen) на Лена Копел го открива хоризонтот на кој се лицата со попреченост, а кои се повеќе или помалку заборавени во рутинското темпо на нашите животи. Од 9 до 14 јули летното кино ќе биде домаќин на програмата на Кафе кино на Скопско лето, а потоа следува насловот Сите против сите (Vsi proti vsem / All Against All) на словенечкиот режисер Андреј Кошак, филм со македонско малцинско продукциско учество.

Рускиот наслов Супердлабоко (Кольская сверхглубокая / The Superdeep) е спектакл е креиран од припадникот на новата генерација филмаџии, режисерот и сценарист Арсениј Сјухин (Arseny Syuhin). Како опозит на новата визуелна сензибилност во нудиме и неколку стари добри класици.

Започнуваме со Смрт во Венеција (Morte a Venezia / Death in Venice, 1971) на Лукино Висконти, работен според новелата на еден од најзначајните германски книжевници на 20. век – Томас Ман, продолжуваме со Гозбата на Бабет (Babettes gæstebud / Babette’s Feast, 1987) на режисерот Габриел Аксел (исто според книжевна предлошка, оваа е на исклучителната Карен Бликсен, можеби попозната по романот и филмот МОЈА АФРИКА/Out of Africa), потоа следува НАВИГАТОРОТ (The Navigator, 1924) на холивудската легенда од ерата на немиот филм, „човекот со камено лице“ Бастер Китон. Мини-циклусот на класиците го заокружуваме со ВЕШТЕРКАТА (Häxan / Witchcraft Through The Ages, 1922) на шведско-данскиот автор Бенјамин Кристенсен, кој е еден од втемелувачите на хорор-жанрот во филмот од почетокот на минатиот век.

Топли ноќи во златниот месец исполнети со добри филмови под отворено небо со златна месечина? Звучи примамливо, , велат од Кинотека

 Целосна програма ТУКА

Детскиот анимиран филм „Патешествието на принцот“ вечерва во Кинотека

Анимираниот филм за најмладите „Патешествието на принцот“ вечерва во 18 часот ќе има македонска премиера во Кинотека на Северна Македонија. Станува збор за ново долгометражно остварување на водечките француски аниматори Жан-Франсоа Лагиони и Ксавиер Пикар, кои користат ликови од фантазијата за да раскажат приказна за предизвиците на светот во кој живееме.

„Патешествието на принцот“ беше конкурент за награда на Европскиот фестивал на фантастичниот филм во Стразбур, Франција (Strasbourg European Fantastic Film Festival), како и на други фестивали за анимирани филмови.

Кратка содржина: Лорен, стариот принц на мајмуните, се буди на непознат брег на земјата Ниокус, на кој се насукал по бродската несреќа. Таму го пронаоѓа дванаесетгодишниот Том, чиишто родители ќе му пружат засолниште. Родителите на Том се научници во егзил: биле протерани од нивната поранешна заедница бидејќи верувале дека постојат и други мајмунски цивилизации. Принцот најпрвин ќе биде подвргнат на научни испитувања, а потоа во придружба на Том ќе шета низ главниот град и блиската џунгла, каде што открива непознат и волшебен свет. Но, Принцот ќе ги запознае и ригидните правила кои важат во тој необичен свет за него …

Дистрибутер е „Узенгија“, а дистрибуцијата е поддржана од програмата МЕДИА Креативна Европа.

Концерти во Кинотека со „Croatia Records“

Кинотека на Република Северна Македонија во соработка со „Croatia Records“, најголемата дискографска куќа во регионот, за сите кои во месец јули ќе бидат во Скопје, подготвуваат интересна музичка програма, како освежување за летните горештини.

Имено, додека животот по пандемијата полека се враќа во нормала, и додека се чекаат големите музички случувања „во живо“, Кинотека и „Croatia Records“ од 1 јули, па секој следен четврток во седмиот месец тековната година, на летната сцена на Кинотека, во летното кино „Мирно лето“, ќе прикажат по еден концерт од богатата BLU RAY програма на дискографскиот гигант, кои, според сензибилитетот одговараат на местото и на времето.

Според распоредот, на 1 јули ќе биде емитуван концертот на Влатко Стефановски – Live at Lisinski, од 17 април 2018 г., кога во Загреб беше промовиран неговиот албум „Мајчин јазик“. Таа волшебна вечер гостите на Влатко беа Љубијна, Хојсак & Новосел и единствената Јосипа Лисац.

Токму Јосипа Лисац ќе биде главната ѕвезда на програмата „Концерти во Кинотека со Croatia Records“, веќе на 8 јули, кога ќе биде емитуван концертот Јосипа Лисац from Croatia Records Studio – „… ту у мојој души станујеш …“, кој големата дива му го посвети на нејзиниот легендарен сопруг Карло Метикош. Концертот беше реализиран во студиото на „Croatia Records“ во Загреб на 30 октомври 2018 г.

На 15 јули во Кинотека ќе биде емитуван концертот на Раде Шербеџија и неговиот Западни колодвор бенд, одржан во Хрватско народно казалиште во Загреб, а една недела подоцна – на 22. јули во програмата е впишан концертот на Амира Медуњанин во пулска Арена, снимен на 3 август 2018 г.

За самиот крај на зацртаната програма, на 29 јули ќе биде прикажан концертот на музичкиот волшебник J.R. August – Live in Hrvatski Glazbeni Zavod.

Станува збор за концерт на музичката сензација на годината во Хрватска, човекот кој освои три музички награди Порин, вклучувајќи ја и онаа за албум на годината, со што стана прв лауреат во Хрватска кој освои награда за најдобар албум, иако албумот не беше на хрватски, туку на англиски јазик.

На концертот во Hrvatski Glazbeni Zavod, кој ќе биде емитуван во Кинотека – J.R. August го промовира токму наградуваниот албум „Dangerous Waters“.

Сите концерти се снимени со врвна аудио и видеоопрема, па гледање на истите претставува вистинско доживување за сите сетила, што овој пат ќе биде привилегија за македонската публика.

Сите детали врзани за Концерти во Кинотека … (тајминг за стартот, алтернативниот простор доколку заврне …), ќе бидат објавени дополнително.

Проекција на дигитално реставрираната копија на “Фросина” во Кинотека

Денес, на 16 јуни, со почеток во 20.00 часот во летното кино на Кинотеката ќе биде прикажана новата, дигитално реставрирана копија на првиот македонски игран филм: ФРОСИНА на режисерот Војислав Нановиќ, од 1952 година.

Проекцијата на ФРОСИНА истовремено ќе биде пренесувана во живо („live streaming“), и ќе може да се следи на каналот „YouTube“, преку линкови објавени на кинотечната страница „Фејсбук“ и веб-страницата на Кинотека (http://www.kinoteka.mk).

На проекцијата ќе ѝ претходи 10-минутно видео во кое д-р Атанас Чупоски, советник филмолог во Кинотеката, ќе направи кратка анализа на филмот и неговото значење за македонската кинематографија, како и за самиот процес на дигитална реставрација.

Фросина ќе биде достапен за гледање он-лајн преку каналот на Кинотеката и во следните 5 денови по оваа негова втора, „дигитална премиера“.

Филмот  ја раскажува трагичната судбина на Фросина, вдовица и мајка на многу деца, од кои само Климе преживеал. Нејзиниот сопруг гурбетџија, пред да загине, речиси постојано бил отсутен од нејзиниот живот, а таа сама ги раѓала, а набргу потоа и ги погребувала своите деца. Сега Климе, нејзината последна надеж, здраво и пргаво момче, живеачката ја заработува помагајќи им на постарите и поискусни рибари. Вљубен е во Љуба, девојка која сонува за живот на висока нога, нешто што сиромашниот Климе не може да ѝ приушти. Кога Климе ќе го сретне ранетиот Кирил ќе реши да замине во партизани, да се бори за слобода. Година дена подоцна, кога во гратчето започнуваат улични борби помеѓу окупаторот и партизанскиот одред, синот ќе сака да ја искористи можноста да дојде во својот дом, да ја посети мајка си Фросина. Таа е свесна дека ова можеби е нивната последна средба…

Фросина е прва целовечерна играна продукција целосно на македонски јазик, со македонска актерска  и филмска екипа, со исклучок на режисерот Нановиќ, и прв игран филм снимен во продукција на „Вардар филм – Скопје“, продуцентска куќа основана во 1947 година.

Минатиот петок Кинотеката ја претстави и дигитално реставрираната копија на првата македонски комедија – играниот МИРНО ЛЕТО на режисерот Димитрие Османли, снимен во 1961 година. Интересно е што речиси истата актерска екипа, барем во водечките улоги, настапува и во двата филма: Мери Бошкова, Петре Прличко, Ацо Јовановски, Љупка Џундева, Илија Џувалековски, Стојна Цекова… Во првиот македонски игран филм, снимен после Втората светска војна во поинакви идејно-политички и општествен услови, не само ликот на старата Фросина кој тогаш го толкуваше 27-годишната Бошкова, туку и останатите ликови имаат стабилна морална нишка, длабокоумност, свесност за сопствените постапки и нивното влијание на сите околу себе. Свесност за нивната улога во борбата за слобода, за добробитта на заедницата.  Истите тие актери, во сосем поинаква, безбедна и релаксирана, ослободена од егзистенцијални грижи атмосфера како онаа на охридското крајбрежје имавме можност да ги видиме и во Мирно Лето. При таа нивна, интересна за споредба трансформација, со сосем изменети физиономии и духовни аспирации, Бошкова од трагичен лик во Фросина се претвори во суетна, желна за забава и романса актерка (Дара) во Мирно Лето. Илија Џувалековски – од борец за слобода, партизан и инспирација на младиот Климе, во комедијата го гледаме како Рампо, прониклив, скржав и снаодлив додворувач на Мира. Џундева пак, обратно. Во Фросина е девојка со големи сониша, а во Мирно Лето, со ликот Мира, сè што посакува е малку мир, спокој и приватност.

Оваа проекција е дел од меѓународниот проект „Сезона на филмски класици“ (A Season Of Classic Films), во кој учествува и Кинотеката, со двата класика Фросина и Мирно Лето. Филмовите беа неодамна дигитално реставрирани во лабораторијата „Клик филмс“ во Загреб, Хрватска, што е една од основните активности на нашата институција, единствена во земјава чија работа е да се грижи за заштитата и чувањето на националното аудиовизуелно наследство.

Филм „Рока го менува светот“ за најмладите во кината

Во скопска Кинотека вечерва од 18 часот се прикажува филмот „Рока го менува светот“ за најмладата публика, но и за целото семејство. Филмот е снимен според книжевните мотиви на шведската писателка за деца Астрид Лингрен, најпозната по романите за Пипи Долгиот Чорап. Станува збор за германска продукција во режија на Катја Бенрат.

Во него, главен лик е единаесетгодишната Рока, која е како девојче од друга планета. Таа е супериорна во техничката и социјалната комуникација во однос на нејзините врсници, има сила да го менува светот, и со таа мисија започнува во нејзиното непосредно окружување. Рока се бори за правда и без страв им се спротивставува на насилните врсници кои ги малтретираат послабите. Рока, всушност, израснала во изолирана средина, и тоа не било каква, туку во вселенска станица. Затоа секојдневниот живот во Хамбург, за неа изгледа многу чудно. И покрај тоа, Рока ги задржува својот отворен дух и духовитоста, пријателски настроена кон другите. Секогаш полна со оптимизам, Рока се бори да ја заѓува својата независност и да докаже дека и децата имаат моќ да го менуваат светот…

„Рока го менува светот“ беше во минатогодишната конкуренција за Наградата на младата публика на Европската филмска академија. Децата-актери од филмот на Бенрат ги освоија националните германски филмски награди, беше најдобар филм на популарниот фестивал за деца „Џифони“ и на фестивалот во Луксембург…

60 години “Мирно лето”

Кинотека јубилејно ќе го прикаже филмот на кој се смееја до солзи многу генерации. Проекцијата е закажана за 11 јуни во 20:00 часот. Влезот е бесплатен.

Што ја поврзува модерната кинематографија со раните обиди на нашите истакнати режисери? Ова прашање ќе го постави Кинотека преку проектори и големо платно, а ваша задача е да го одгатнете одговорот, кој веруваме ќе биде проследен со незауздана смеа и носталгија по времињата кога низ улиците крстосуваа старите Форд автомобили, кога се одгледуваа строгите манири на граѓанството и дамите се шетаа со раскошните тоалети прегрнати околу нивните витки, но женствени облини. Таму под жешкото охридско сонце, каде се заловуваше сочната пастрмка и се пееја најубавите староградски песни, во градот на просветителот Климент Охридски, Димитрие Османли решава да го смести режисерското столче и да создаде дело кое ќе им пркоси и на снимките во боја.

„Мирно лето“ останува споменик на југотопијата, со избрана актерска елита: Љупка Џундева, Мери Бошкова, Петре Прличко, Дарко Дамевски, Илија Милчин, Слободан Перовиќ, Илија Џуваленковски. Димитрие, кој инаку е и првиот македонски дипломиран режисер во државата, прецизно ги оркестрирал улогите на ликовите, создавајќи хаос на филмското платно кој предизвикува чувство на претопување со мирното лето кое брачниот пар Мисевски не може да го дочека.

Низ кадрите на искусниот режисер ќе ги доловите и црквата Канео, плажата Сараиште, изгледот на хотелот Палас пред повеќе од половина век … Филмот е неверојатно моќен калеидоскоп кон минатото и претставува голема штета да не се посвети целосно внимание гледајќи го барем еднаш. По кино-прикажувањето на првиот игран филм режиран од македонски режисер, за само четири дена, со него се поврзува бројка, која за тогашните услови била рекордна, околу 17 000 гледачи.

Филмот пулсира со обележјата на минатиот век и федеративната совест. Османли одлично ја доловил топлината и близината на луѓето, врските помеѓу општествените ентитети, но и потребата еден млад брачен пар да го добие своето време и мир, запознавајќи нè поблиску со ставовите на тогашната социјала, на бурниот живот на академик кој копнее по тишина за да ја допише докторската дисертација. Но тука е доволно да запреме со излагањето, со оглед на тоа дека го контактиравме г-н Томислав Османли, синот на покојниот режисер, таткото на „Мирно лето“. Томислав Османли ни даде опширен одговор, со експанзивна критичка вредност, продуктивен и исцрпен, па затоа го предаваме ова парче естетика доживеано од непосредност.

Елементал: Какви спомени ве поврзуваат со ремек-делото на вашиот татко, филмот „Мирно лето“? Кога би се свртиле критички кон истото, како би го доловиле овој феномен, кој претставува еден од првите обиди во македонската кинематографија за модерна комедија, подалеку од урнебесните народни приказни? Дали денес го перцепирате филмот низ поинакви филтри, емотивни бои, со поинакви очи?

Томислав Османли: „Мирно лето“ е веројатно нашиот најгледан филм на сите времиња, ако се има предвид колку пати во, текот на годините, филмот го вртат националните телевизии … Колку чествувања му направија пред сè македонската, но и југословенската Кинотека (2006) и Домот на културата „Вук Караџиќ“ (2009) во Белград на проекции со кои с ечествуваше делото на режисерто Димитрие Османли, колку пати свечено бил прикажуван по нашите филмски и други културни манифестации, од „Охридско лето“ (2011) и „Битолско лето“ (2012), преку „Астерфест“ во Струмица (2014) и 11. Филозофски филмски фестивал (2017) кој беше отворен токму со проекцијата на филмот „Мирно лето … Веќе е општо место дека „Мирно лето“ се доживува како дело со обновлива енергија и еден вид трајна младост зашто таа младост, ентузијазам, осончаност, таа радост на едно поинакво време ја фиксирал во топла, духовита, урбана и воедно многу наша комедија на карактери, на менталитет, на ситуации – и на сјајни актерски креации.

Тој е една жанровска и воопшто кинематографска парадигма по себе, како филмско дело, но и парадигма на многубројните инспирации и разнородни реферирања: со одломките инсертирани во бројни емисии, сцените-цитати кон филмот во претставата на Б. Брезовец на големата сцена на МНТ, на свој начин и на песната на В. Стефановски „Мирно лето охридско“, и во бројните објави што го реактуелизираат стилот на филмот, духот на времето, звуците на урбаната современост, актерските квалитети, режисерската постапка на „Мирно лето“ … Таа обновлива и реферирачка свежа енергија, мислам дека не потекнува само од жанрот на филмот кој е, нели, нашата прва филмска комедија, туку понапред од тоа што „Мирно лето“ беше пионерски филм на еден ослободен, фриволен однос кон филмскиот наратив, кој – под влијанието на советската филмска школа – до тогаш, а и потоа, го карактеризираа херојски теми и ликови импостации, тешки драмски ситуации, историски и идеолошки пораки. „Летото“ е нашата насмевната филмска слика во време на сериозните колективни слики кои доминираа во пролетта на југословенскиот филм. Веднаш да кажам, добар дел од тие филмови со историски теми се вистински ремек-дела на тематиката, на психологизмот и на кинестетиката и заслужуваат секаков респект.

Сепак, во однос на таа естетика „Мирно лето“ ја постави онаа својата: современа, лирична и – сосем урбана. Таа го изрази духот на новото време и на неоптеретениот филмски пристап. Во таа смисла „Мирно лето“ е еден вид „иконокластички“ филм зашто ги пренебрегна историските икони со сериозни пораки и се нурна во свежите води на современоста во чиј свет дејствува една обична младост, лирични љубови, снаоѓања, бонвиванство, ситни пороци, занеси од создавање културни проекти, традиционални вредности, создавање нови проекти … така лесно и пријатно изведени преку галеријата од интелектуалци, артисти, млади луѓе од новото, и луѓе од народот од некое претходно време кои ги оживуваат нашите наголеми актерски имиња: Илија Џувалековски, Љупка Џундева, Петре Прличко, Илија Милчин, Мери Бошкова, Ацо Јовановски, Стојка Цекова, Дарко Дамески, Димитар Ќостаров … сјајно доловени преку маестралната камера на Љубе Петковски … и на мајсторски обликуваните – карактерно разнородни, воедно колоритни – дијалози на нашиот истакнат драмски писател Коле Чашуле! Колку што знам, не било лесно да се издржат притисоците на кои таа иконокластика на фриволноста и на една нова тема, жанр и естетика, наишла кај некои моќници од времето во чии видокрузи биле сериозни теми и наративи … па филмот на почеток бил проследуван и со резерви од официјални места. Но не од сите: поддршка му дале личности како Лазар Колишевски и особено Мито Хаџивасилев Јасмин и самосвојни критичари како во рецензијата излезена од перото на бардот на македонското новинарство Бранко Заревски во „Нова Македонија“, потоа и на редица осврти анализи и критички согледувања во текот на годините. Но најзначајната, била поддршката од публиката; илјадите гледачи од македонските кина до пулската арена каде што бил прикажан со голем успех и со повремени аплаузи на масовното гледалиште, кое филмот го гледа со искрено задоволство, еве сè до денес …

Долготрајниот феномен на „Мирно лето“ кој годинава ја заокружува својата шеста деценија постоење, а не престанува да биде атрактивен и за новите генерации, е во тоа што постојано потсетува на едно време неоптоварено со меркантилност и еготизам, и што претставува урбана, лирска, заводлива кинестетична насмевка и осончана расположба; убава носталгија по вредности што се неизбришливо забележани на филмското платно.

„Мирно лето“ е трајна вредност зашто го претставува сето она што сè повеќе ни недостасува во новата реалност.

Доделени признанијата „ЗЛАТЕН ОБЈЕКТИВ“ На Коле Манев И Спасе Тасевски

Кинотека на Македонија, и оваа година, како и сите претходни, по повод својот роденден кој го слави на денот на донесувањето на Законот за основање на Кинотека на Македононија – 29 април, 1974 година, симболично, ги додели признанијата “Златен објектив”.

Во дворот на кинотечното летно кино „Мирно лето“, вчера напладне, годинешните “Златни објективи” им беа врачени на режисерот Коле Манев и на монтажерот Спасе Тасевски.

Признанието „Златен објектив“ се доделува на филмски работници кои преку својот професионален ангажман придонеле за создавањето, развојот, промовирањето и популаризацијата на македонската кинематографија. Управниот одбор на Кинотека, во состав Томислав Османли – претседател,  Љупчо Коскаров, Влатко Галевски, Атанас Чупоски и Арсим Лесковица, оваа година ги избраа Коле Манев и Спасе Тасевски за годинешни добитници кои достојно го заслужиле ова признание.

На присутните гости и филмофили со поздравен говор им се обрати д-р Атанас Чупоски, филмолог-советник во Кинотеката. Чупоски презентираше исцрпна био-филмографија на годинешните лауреати Манев и Тасевски, од нивните први чекори во филмска професија и уметност, па сè до најзначајните остварувања. Како низ сценарио за документарен филмски портрет, Чупоски ги водеше присутните низ творечките фази на монтажерот Спасевски и режисерот Манев, понекогаш и испреплетени. Секако, и нивните достигнувања, награди и признанија кои ги добивале за нивните опуси, а не беа изоставени ниту анегдотите врзани за нив.

„Манев и Спасевски со голема љубов беа посветени на својата професија. Манев го докажува тоа со неговиот краток игран филм ЕКОСКОП, реализиран минатата 2020 година. А ниту Спасевски не мирува: сè уште ја подгрева идејата да ја измонтира интегралната верзија на филмот ЈАД (1975) на Кирил Ценевски (каде што бил прв асистент на монтажерот Вангел Лаки Ченчев) во траење од 3,5 часа“, потенцираше Чупоски.

Директорот на Кинотеката Владимир Ангелов потсети на клучните датуми за формирањето и институционалното форматирање на Кинотеката – 30 март 1974, кога Претседателот на Собранието на Социјалистичка Република Македонија Никола Минчев го потпишува буџетот на Кинотеката, и на 24 април, кога Собранието на СРМ го носи законот за основање на Кинотека на СРМ, со кој Кинотеката прибира, обработува, чува, заштитува и презентира филмови и филмски материјал од посебно уметничко, културно, научно, историско и друго општествено значење; објавувањето на овој закон во Службен весник на 29 април, 1974 година се слави како роденден на Кинотеката. Потоа им ги врачи плакетите и значките на годинешните лауреати, Коле Манев и Спасе Тасевски.

Коле Манев, заблагодарувајќи се на признанието, посочи дека колку што наградите говорат за нивните добитници, колку тие се споделена вредност и во нивните соработници од филмските и телевизиски проекти. Спасе Тасевски се придружи и ја потенцираше забелешката на Манев за колективната заслуга и вредност на филмот и телевизијата.

Во чест на лауреатите во кино-салата беше прикажан ТВ филмот МОСТ на Коле Манев.

Спасе Тасевски (1945) работел паралелно и на телевизиски и на филмски проекти. Од 1965 работи во РТВ Скопје (МРТВ), прво како асистент-монтажер, потоа како главен монтажер на телевизиската програма и три децении бил раководител на секторот монтажа. Истовремено работи и на филмски проекти, играни, документарни и анимирани филмови во продукција на „Вардар филм“. Неговата филмографија ги содржи долгометражните играни филмови ИСТРЕЛ (1972), ТАТКО (КОЛНАТИ СМЕ, ИРИНА, 1973), ЈАД (1975), ПРЕСУДА (1977), ОЛОВНА БРИГАДА (1980), СВЕТЛО СИВО (сегментот ПТИЦАТА УРУБУ И ДЕВИЦА, 1993), кратките, документарни и анимирани филмови ВИРОВО (1968), ШЕСТИОТ ИГРАЧ (1976), ПЕЦКО – ЕДЕН ДЕН ЖИВОТ (1983), ПЕЦКО – НАФТЕН ДЕРИВАТ (1983), како и бројни телевизиски проекти.

Коле Манев (1941)поголемиот свој работен век го има поминато како слободен уметник и спаѓа меѓу најеминентните македонски сликари, но е и долгогодишен телевизиски и филмски автор на проекти во Радиотелевизија Скопје и „Вардар филм“, како режисер, сценарист и автор на документарните БАСКАРСКИТЕ ИЗВОРИ (1972), ТУЛГЕШ (1977) и ЦРНО ВО ЦРНО (1986), на телевизискиот долгометражен филм МОСТ (2006), и други. Студирал на ликовната академија во Белград, усовршувал сликарски техники во Париз и анимиран филм во Прага. Во 2006 година беше претседател на ДЛУМ и е автор на голем број текстови и колумни поврзани со културните политики и општествени случувања.

„Златниот објектив“ се доделува од 2006 година, а досегашни добитници на ова признание беа режисерите Бранко Гапо, Трајче Попов, Кирил Ценевски, Мето Петровски, актерот и режисер Коле Ангеловски, тонскиот снимател Глигор Паковски, аниматорот и карикатурист Дарко Марковиќ, директорите на фотографија Драган Салковски, Љубе Петковски и Благоја Дрнков, филмскиот работник Коста Крпач, продуцентот Панта Мижимаков, филмскиот критичар Илинденка Петрушева, монтажерот Димитар Грбевски и костимографите Елена Дончева и Зорка Тодорова-Младеновиќ.