Музичка енциклопедија

Tag.

Kings of Leon – јужњачки корени со европско музичко ехо

Kings of Leon – јужњачки корени со европско музичко ехо

Неодоливо британски, така ми звучат, така ми звучеа првиот пат кога ги слушнав Kings of Leon. На тоа ве наведува нивниот уникатен звук кога за прв пат ќе се запознаете со нивната музика. Во реалност пак, тие не може да бидат проамерикански бенд, формирани во Нешвил, Тенеси влечејќи длабоки јужњачки корени во своите мелодии.

Бендот е фамилијарна „тезга“. Формиран е од тројцата браќа Фоловил и нивниот братучед Метју Фоловил во 1999-та година. Со исклучок на Нејтан кој е роден малку посеверно, во Оклахома, Џеред и Кејлеб се родени во Мемфис, Тенеси, а братучедот Метју во Мисисипи. Оттука јасно е од каде потекнуваат нивните јужњачки корени, не само географски туку и во стилот на музика кој го негуваат. Синови на црковен проповедник, Нејтан, Џеред и Кејлеб уште од мали нозе се движат низ повеќе држави на југот, преместувајќи се од едно на друго место, онаму каде што тато им држел проповеди. Сепак по разводот на нивните родители во 1997-та година, Нејтан и Кејлеб се преселуваат надвор од Нешвил каде го запознаваат текстописецот Анџело Петраглја кој ги запознава браќата со музичкото влијание на Rolling Stones и Clash, додека Џеред добива малку повеќе влијание од Велвет Андерграунд. Откако нивниот братучед Метју се преселува исто така во Нешвил, во 1999-та година, тие заедно го формираат својот бенд Kings of Leon, по името на нивниот дедо Леон.

Првиот свој сингл Holy Roller Novocaine го објавуваат во 2003-та година, а бендот е толку млад што 16 годишниот Џеред сè уште не знае да ја свири бас гитарата. Првиот албум, Youth and Young Manhood го објавуваат во Јули 2003-та година во Велика Британија, а еден месец подоцна и во САД. Продуценти се Анџело Петраглја и Итан Џонс. Според Ролинг Стоунс магазинот, блендот на јужњачки буги и гараж рок прави бендот да потсетува на Lynyrd Skynyrd и the Strokes. За разлика од САД, каде албумот добива мешани критики, во Велика Британија и Ирска станува вистинска атракција за потоа да биде наречен и еден од најдобрите деби албуми во изминатите десет години во таа 2003-та година. Носени на тој успех, тие само година подоцна го објавуваат својот втор албум, „Aha Shake Heartbreak“ повторно започнувајќи од Велика Британија каде се искачуваат во Топ 20, за подоцна истиот да биде објавен и во САД. Четири години подоцна го објавуваат „Because of the Times“, нивниот трет албум, но веројатно музиката која најмногу потсетува на нивниот звук ја создаваат со „Only by the Night“ кој го објавуваат во 2008-та година со кој стигнуваат до првото место на UK Album Charts, каде остануваат две недели, додека во САД албумот стигнува до четвртото место на Билборд 200. Добиваат исклучително мешани критики за овој албум во САД каде успехот е неспоредливо помал за разлика од она што се случува во Велика Британија каде албумот станува третиот најпродаван албум во 2008-та година. Во 2010-та година се добитници на Греми наградата за Record of the Year и Best Rock Song за Use Somebody. Таа, 2010-та година објавуваат уште еден, петти албум, „Come Around Sundown“, албум кој го снимаат во родниот Нешвил, по што бендот започнува турнеја низ повеќе од 50 градови низ Северна Америка и Европа, а во 2011-та, мора одненадеж да го прекинат својот концерт откако нивниот главен вокал е наводно интоксициран и не може да продолжи со настапот по што остатокот од турнејата е целосно откажан.

На крајот на Октомври 2011-та година, бендот најавува дека ќе прават мала пауза по австралиската турнеја. Во 2012-та година музичкиот свет почнува со шпекулации за распад на бендот откако Џеред и Ник Браун објавуваат заедничка песна, „No Tell“ под името Smoke & Jackal. Запрашани дали тоа е крајот на бендот, тие едноставно најавуваат дека подготвуваат шести студиски албум. Истиот, насловен како Hiatus and Mechanical Bull беше објавен во септември 2013-та.

Бендот потоа прави три годишна пауза со објавување на нови материјали, а својот седми албум го најавуваат за 2016-та година. Инспирација бараат во Лос Анџелес, каде ги снимаат своите претходни албуми. Во август 2016-та го објавуваат името на албумот „Walls“ што претставува акроним од „We Are Like Love Songs“, и најавуваат дека тој ќе биде објавен во Октомври подоцна таа година. Истиот ќе стигне до првото место на Билборд 200 листата со албуми.

Со објавувањето на акустична верзија од синглот „Going Nowhere“, Kings Of Leon и објавувањето на „The Bandit“ и „100.000 people“, тие го најавуваат својот осми студиски албум, „When You See Yourself“ кој би требало да биде објавен на почетокот на оваа пролет.

Останува да видиме што ни имаат подготвено овие несекојдневни момци од Нешвил, иако од срцето на американскиот југ, сепак со неодоливо европски звук.

автор: Мишел Наумоски

Том Ваитс – Белото грло зад рапавиот глас

Том Ваитс – Белото грло зад рапавиот глас

Партнерство на поетот и музата

Во педесетгодишната уметничка кариера, и покрај многуте музички стилови низ кои се трансформираше од фолк преку блуз и џез, полка и танго, американа, хип-хоп, карневалска музика, брехтовско кабаре и многу други креативни егзибиции – Том Ваитс секогаш звучеше како Том Ваитс. Можеби тоа се должи на фактот што поетот Том Ваитс остана доследен на Том Ваитс истражувачот на љубовта и убавината, дури и кога пишува за сиромаштијата и смртта во Cold Cold Ground или кога е жеден поет кој ја наоѓа својата муза на дното на шишето во Small change или пак е поет кој уметноста ја става во функција на своите политички и општествени ставови, како што е Soldier’s Things – елегична сатира за распродавањето на личните работи на ветераните за ситни пари или Georgia Lee – тажна балада посветена на дванаесетгодишно девојче, убиено во близина на неговиот дом, а за кое воопшто не информираат медиумите (најверојатно поради темната боја на кожата) …, тука се надоврзува и Chocolate Jesus со итрата и скриена, а сепак провокативна алузија на сексуалноста и црквата.

Широко и длабоко е скршеното срце на „мазгата“ (за љубителите и почитувачите на творештвото на Том Ваитс, алузијата на Mule Variations е повеќе од очигледна), а пошарени и повеќеслојни се варијациите и метаморфозите на неговата музика, која не е суверен ентитет сам по себе, туку дел вткаен во сè што постои во неговиот универзум – од сините очи зад очилата за сонце, до лежерниот костум со вратоврска и шеширот се разбира, до ирското виски и димот од недопушената цигара: сите се дел од едно исто-музиката, сите го имаат музичкиот квалитет и карактерот на Том Ваитс.

Тој го објави својот прв албум Closing Time во 1973 година, но парадоксално со насловот на неговиот првенец, оттогаш не ги има затворено ниту полнокрвните ноти, ниту винските стихови.

Closing Time е блуз нарација за животот кој го живеел и сведочел – валкани зачадени барови, осамени луѓе, инкарнации на пропаднати романтичари, алкохол и тажни судбини. На овој ран музички запис, препознатливиот рапав вокал како сè уште да не ја достигнал својата полна сила, но сепак албумот е одличен баланс на пијано и гитара, интелигентен запис за длабоката тага.

Истата тематска нишка се провлекува и во вториот албум The heart of Saturday nights, исполнет со музика оформена под влијание на Џек Керуак и Чарлс Буковски. Овде е очигледен полниот баритон на Ваитс, кој не дозволува да биде заведен од музичката подлога, туку зрело и суверено ја пренесува приказната за луѓето кои живеат во моментот, ден за ден во валканиот смог на Лос Анџелес.

Боемскиот трубадур, кој со сугестивниот вокал црташе разочараност, грч, ранливост, а истовремено мистична загадочност во џез, блуз, поп и авангардната рок-музика во 1980 ја запознава Кетлин Бренан. Таа станува негова љубов за цел живот, онаа на која и верува најмногу и подеднакво во музиката и во животот. Најзначајните метаморфози коишто ги поминал музички и како личност започнале со неа. Таа е мерата за сè. Таа е партнерот со кого би одел на авантури. Таа не сака да биде во центарот на вниманието, но сепак е блескаво присуство во сè што работат заедно – има бестрашна фантазија. Пишува текстови што се како соништа и става печат со срцето на сите нешта. Тој е ловецот, а таа готвачката: ќе зготви сè што тој ќе донесе дома. Се острат еден со друг како ножеви.

Том Ваитс и Кетлин Бренан соработуваат заедно уште од 1983. Иако во едно интервју од 1985 година, Ваитс изјави дека „Swordfishtrombones“, е нивна прва, но и последна соработка, наведувајќи го фактот дека е тешко да се биде критичен кон некој кој ти е многу близок, сепак подоцнежната дискографија сведочи беспрекорни соработки на Frank’s Wild Years, Mule Variations, Foreign Affairs, Rain Dogs, Bone Machine, The Black Rider, Blood Money и др.

Кетлин, која работела како сценарист во холивудските студија му ги отворила очите за драмата, театралноста и сценската шминка, а ушите за опера, Рахмањинов, Прокофјев, МекКормак, Кептан Бифхарт, руската воена музика и други естетски форми кои како зачини го збогатуваат вкусот на неговата уметност. Неговата врска со инспирацијата е секојдневна и постојана. „Едноставно треба да бидете подготвени“- вели тој. „Тоа е како фотографија од природа. Треба да бидете спремни со фотоапаратот во бункер и да седите таму три дена. Треба да гледате. И тоа ќе се случи. “

Не може, а да не се забележи како сините очи на Вејтс светнуваат додека се присетува на неговата разиграна интеракција со Бренан. „Значи, ја имавме оваа мала размена, како мала литија. Понекогаш, песните излегуваат од други песни. Јајцата се внатре во други песни, кои чекаат да бидат скршени или оплодени, или да се испилат во соодветни временски услови. Кој знае зошто? Тоа е мистерија и јас сум исполнет со чудење.“

Неговото чудење создава приказни, светови и беседи, убави, а не груби и грди, затоа што, како што беседи Платон во Гозба или за љубовта, Федар или за убавината: ” … секое дејствување само по себе не е ни убаво, ни грдо … дали пиеме, или пееме или љубиме, само по себе не е убаво, туку станува такво во зависност од тоа на кој начин го извршуваме истото. Ако се врши праведно, тогаш станува убаво, а ако се врши неправедно тогаш станува грдо.“

Какво е беседењето на Том Ваитс, Ви оставам вам, драги читатели да одлучите, да ги откриете насетените вредности и значења на неговиот стих и нота, а јас за крај ќе завршам со стиховите од песната Watched her disappear:

Last night I dreamed that I was dreaming of you

And from a window across the lawn I watched you undress

Wearing your sunset of purple tightly woven around your hair

That rose in strangled ebony curls

Moving in a yellow bedroom light

The air is wet with sound …

автор: МАНА

Музичка енциклопедија – Ејми Вајнхаус

Веројатно никој како неа не успеал да го донесе џезот и меланхоличните соул звуци до комерцијалната публика како неа, Ејми Вајнхаус. Личност која со својата ексцентричност веројатно предизвикуваше подеднакво силна реакција како и со нејзината музика. Оригинална, неповторливо провокативна со своето однесување, своите текстови. Ејми Вајнхаус уште од своето детство и рани тинејџерски години важи за неверојатен талент, толку драгоцена што нејзиното име долго време бива криено од моќните музички менаџери. Љубовта кон џезот веројатно ја добива под влијание на својот татко Мичел и својата баба Синтија, исто така пејачка силно вљубена во џез музиката.

Првиот допир со музиката го има со свои 14 години кога крадешкум ја позајмува гитарата од својот брат, Алекс за да свири и компонира. Собира доволно пари за да купи своја и да ја започне својата непресушна компонирачка одисеја. Работи сосема кратко како новинарка паралелно пеејќи со локалниот состав Bolsha Band. Со свои 17 години станува член на Националниот Младински Џез оркестар како вокал под влијание на Сара Вон и Дина Вашингтон. Нејзиниот најдобар пријател, Кенет Гордон познат под своето уметничко име, Тајлер Џејмс, пушта демо на Ејми Вајнхаус до познатиот менаџер Сајмон Фулер кој неколку години ја чува како најголема тајна во музичката индустрија.

Сепак добрите таленти е тешко да се скријат. Токму така менаџерите од Island Records дознаваат за Ејми Вајнхаус и очајно се обидуваат да ја земат под свое. Наскоро се случува токму тоа. Во Island Records се свесни дека публиката е веќе жедна за свежи, млади артисти кои отскокнуваат од веќе познатите формати и се сигурни дека оваа нетипична поп артистка ќе има голем импакт во музичкиот свет.

Заедно со продуцентот Салам Реми, Ејми Вајнхаус започнува интензивна соработка и на 20-ти Октомври 2003-та го објавуваат нејзиниот прв албум „Frank“, на кој се чувствува силното џез влијание. Вајнхаус се јавува како коавтор на сите текстови на албумот со исклучок на две кавер верзии.

Нејзиниот деби албум добива одлични критики, не само поради музичката виртуозност, свежите и провокативни текстови туку и поради фактот што Ејми Вајнхаус со својата несекојдневност им дава музичка алтернатива на милиони фанови низ светот кој во тие моменти беше уморен од бескрајното лудило на реалити шоуа и дисторзирана перцепција за добра музика.

Дека публиката знае да препознае несекојдневни таленти и врвна музика покажува и успехот на „Frank“. Веднаш по своето објавување, во 2004-та година по добриот рангинг на музичката топ-листа на албуми во Велика Британија, Ејми Вајнхаус и „Frank“ се номинирани во категориите „Најдобра британска соло артистка“ и „Британски урбан акт“ на Брит Авардс. Ова оригинално парче музика стигнува до платинести бројки.

Нешто подоцна истата таа 2004-та година, Ејми и продуцентот Реми ја добиваат наградата Ивор Новело за „Најдобра современа песна“ за синглот „Stronger than me“. Дека нејзината љубов кон џезот не прекинува и покрај нејзината авантура во поп музиката, покажуваат нејзините настапи на фестивалите во Гластонбери и Монтреал Џез Фестивалот.

Најголемиот успех за Ејми се случува со нејзиниот втор албум „Back to Black“ на кој се поместени некои од најпознати синглови. Метеорскиот успех и се случува по објавување на „You know I’m no good“ и особено „Rehab“ кога истите почнуваат да се вртат на East Village Radio, во шоуто на продуцентот Марк Ронсон. Воедно Ронсон и Реми се јавуваат како копродуценти на целиот албум. Во едно интервју од 2010-та, Марк Ронсон вели дека е импресиониран од соработката со Ејми, особено поради нејзината непосредност и бескомпромисност кога станува збор за квалитетот. Според него, таа воопшто не се воздржувала да се изјасни кога нешто не и се допаѓало од направените материјали.

На 30-ти Октомври 2006-та, „Back to Black“ е објавен во Велика Британија и за само неколку месеци стигнува на првото место на UK Album Charts каде останува последователни две недели. Во САД, таа стигнува до седмото место на Билборд 200, а во Велика Британија, „Back to Black“ продава 1.85 милиони копии во текот на 2007-ма година.

Токму 2007-ма година, ќе биде една од најангажираните за Вајнхаус. „You know I’m no good“ добива ремикс заедно со Гоустфејс Кила, а „Back to black“, „Tears dry on their own“, и „Love is a losing game“ се објавени како синглови скоро истовремено, иако со помал успех.

Во истата 2007-ма, Вајхнаус издава и делукс издание на албумот „Back to black“ во Ноември, на кој се наоѓа и синглот „Valerie“ каде таа се јавува како вокал, а истиот е дел од соло албумот на Марк Ронсон кој подоцна, во 2008-та ќе биде номиниран за најдобар британски сингл. Бројните настапи во 2007-ма ќе ја земат својата цена врз Ејми. По релативно успешните настапи на Гластонбери и Лопалуза фестивалот, настапот во Бирмингем, на Националната арена завршува неславно, со напуштање на сцената и наводни псовки упатени кон публиката. Веднаш по тоа, сите нејзини турнеи до крајот на годината се суспендирани со цел Вајнхаус да го подобри своето здравје.

Во 2008, Ејми Вајнхаус станува првата британска артистка која освојува 5 Греми награди, нешто што никогаш претходно не се случило. Истата година, таа руши уште еден рекорд, станувајќи првата артистка во историјата која добива две номинации за главната награда на Ивор Новело наградите.

Иако, закитена со огромен музички успех, таа, 2008 година станува се поочигледно дека Ејми Вајнхаус се соочува со сериозни здравствени проблеми. Таа година, Вајнхаус не поминува ниту една минута во студио работејќи на што било ново. Година подоцна, настапува на џез фестивал во Света Луција, но заминува од фестивалот на среде настап, видно во лоша состојба, едвај стоејќи на нозе и со проблеми да се сети на своите текстови. Сето ова не поминува одминато во медиумите кои се повеќе шпекулираат со злоупотреба на опојни дроги и алкохол. Иако нејзината издавачка куќа неколку пати излегува со можни датуми за нејзиниот трет албум, тој никогаш не се случува. После неколку неуспешни настапи во 2011-та година и по нејзиниот ужасен настап во Белград, каде Вајнхаус изгледа преслабнато, незаинтересирано, не знаејќи во кој град се наоѓа бидува исвиркана од публиката. Ова е нејзиниот последен професионален настап. Последното појавување во јавност, се случува еден месец подоцна кога настапува на сцена со цел да ја поддржи својата кумашинка Дион Блумфилд. Три дена подоцна, неповторливиот контралто глас на уште понеповторливата Ејми Вајнхаус засекогаш потонува во тишина. На 27 годишна возраст, Ејми Вајнхаус прерано ја завршува својата ѕвездена кариера, го губи својот живот поради злоупотреба на дрога и алкохол. За нејзиниот неоспорен и неповторлив талент, по нејзината смрт ќе зборуваат многу артисти, луѓе кои Вајнхаус ги инспирирала со својата појава. Иако за еден музичар како неа, музиката зборува многу повеќе, сепак останува горчливата вистина за тоа како славата и притисокот на шоу бизнисот го земаат својот данок, многупати завршувајќи фатално. Веројатно најтажниот момент покрај загубата на оваа неверојатно талентирана артистка е што еден од нејзините најуспешни синглови, „Rehab“ станува за жал нејзин епитаф.

Музичка енциклопедија – Bei the fish

Post Image

На почетокот од новиот милениум, од пепелта нанедоискажаната Бензона, ќе израсне еден од најуникатните и најкреативни бендови во поновата македонска музичка историја, електро-поп составот Bei The Fish. Основното трио, во 2001 година, ќе го создадат Огнен Анастасовски-Окац (екс Бензона), Ненад Ѓорѓиевски-Тонкин (екс Бензона) и Валентина Миновска. Во првите неколку години, слично како и во Бензона, основниот инструмент на Окац ќе бидат басот и пеењето, како гитарист ќе се појавува Љупчо Ангелов-Љупа (екс Blla Blla Blla…), а Тонкин ќе ја создава архитектурата на звукот преку својот компјутер. Валентина најчесто ќе биде само повремен вокал. Во ваква чудна формација, без тапанар, бендот ќе го сними првиот демо-материјал со име Listen, кој за кратко време ќе се рашири низ Скопје и ќе го навести пристигнувањето нов „голем“ бенд на македонската сцена.

Првиот концертен настап Bei The Fish ќе го има на 19.4.2003 на „Не убивајте ја стотројка“, на Школката во Градскиот парк, со Анкица на флејта.

Веќе на почетокот од 2005 година, музиката на бендот ќе биде објавена и на еден носач на звук.

По уште неколкуте синглови и локални клупски концерти, бендот ќе се зафати и со снимање на материјалот што го изведува веќе неколку години, а кој според неговите членови претставува еден вид гитарско бреме од времето на Бензона. Првото официјално издание на бендот, со доминантен гитарски звук, со Љупа во поставата и со Ненад Неделков (Неле К.) како вокал на Machine like you, ќе биде објавено на почетокот од 2006 година, како цеде-сингл со име What Are You Fighting For?. Материјалот концертно ќе биде испромовиран на 23 јуни во МКЦ, на роденденската прослава на Канал 103 наречена „15 години напред“. Тука некаде завршува и првата, истражувачка фаза на бендот.

Влегувајќи повторно во студио, Bei The Fish ќе ѝ се врати на базичната тричлена формација, и притоа ќе ги замени сите конвенционални инструменти со компјутерски машини. Материјалот што ќе го сними овојпат во студиото „E Go East“, ќе го објави под насловот Look Up, на почетокот од 2007 година за истоимената издавачка куќа. Албумот ќе го испродуцира Неле, кој ќе се потпише и како дизајнер на омотот, а гости на снимањето ќе бидат Михајло Михајловски на виолина и повтроно Неле К. како вокал на Bare naked. Промоцијата на албумот бендот ќе ја одржи на 7.2.2007 во клубот “Сектор. По завршувањето на фестивалот “Green Orange”,на која настапуваат, Неле ќе се повлече од соработката со Bei The Fish, а како нов менаџер на бендот ќе биде ангажиран Васил Ѓуровски, кој покрај Канал 103 и „PMG Recordings“, ќе биде третиот клучен мотор во промовирањето на бендот. Со концертот перформанс на 30.3.2008 во киното „Фросина“, бендот ќе ја отвори својата прва десетдневната интернационална турнеја.

Синглот Livin’ In A Box  од мај 2009 година е проследен со видеоспот во режија на Горан Костовски, претставува најава за претстојниот долгоочекуван албум наречен Time To Make Things Right албум на бендот. По само еден месец, кога Livin’ in a box веќе ги зафаќа своите позиции на топ-листите во регионот. Албумот, чиј омот е дизајн на Горан Костовски-Ind.Og, претставува невообичаено издание по својот формат.

Некаде во периодот на издавањето на Time To Make Things Right,за бендот сериозно ќе се заинтересира и регионалната Ем-ти-ви (MTV Adria). Сè почести ќе станат претставувањата на бендот низ разни емисии на музичкиот ТВ-канал, а ќе следуваат и покани за настапи во живо на нејзината програма. На домашен терен, Канал 103 и понатаму безрезервно ќе го подржува секој чекор на групата.

Новата 2011 година ќе биде проследена со неколку помали концерти во Словенија, „Let It Snow Tour“, и со учеството на фестивалот „Scream” во Скопје, на 18 февруари во Метрополис арена. Сепак, најголемо внимание во овој период ќе привлече една соработка на новата песна Ideal woman на Окац со Каролина Гочева.

Дванаесетдневната турнејата „Sea, Sex, Sun Summer Tour“, од 9 јуни до 27 август, ќе биде релаксирачка за бендот. Исклучок ќе биде еден од најглавните настани во неговата кариера, концертот на 18 јуни на тврдината Калемегдан во Белград, како загревање пред „Moby“ односно пред – сега веќе легендарниот – последен настап на Ејми Вајнхаус (Amy Winehouse).

Таа, 2011 година ќе биде годината во која Bei The Fish ќе отсвири најмногу концерти, 44 низ цела Европа. Најдолга ќе биде 19-дневната промотивна турнеја „Just An Idea !?“, која ќе ја одработат  во периодот 19 октомври – 20 ноември 2011 година. Врвот во својата и не толку кратка кариера, Bei The Fish ќе го има на 16.3.2012, во клубот „Principal Theatre“ во Солун, како единствено загревање за белгискиот легендарен состав „Deus“. По враќањето од Солун, прв обид да се внесе некакво освежување во креативниот процес ќе биде промовирањето на првата песна од опусот на Bei The Fish отпеана на македонски јазик. Заебана љубов претставува дел од саундтракот за филмскиот проект „Skopje Remixed“.

 Во потрагата по тој нов израз, неочекувано, на денот кога сите очекуваат крај на светот, 21.12.2012, во кафе-барот „Излет“, Bei The Fish го промовираат новиот албум, At The End Of The Sand. На ова издание бендот е многу повеќе социјално ангажиран, па за љубовта пеат од еден поинаков дискурс, сосема поразличен од нивните претходни изданија, каде што љубовта најчесто се сведуваше на емотивни односи меѓу партнери. Во тој момент, остатокот од бендот е веројатно сè уште несвесен дека тоа е крај на нивната дискографската кариера. За симболично затварање на кругот може да се смета истапувањето во брачна врска на Ѓорѓе со Валентина Миновска.

Тоа што ќе следува во следната, 2013 година ќе биде само бизнис одработување на веќе договореното. На концертната промоција на албумот, во денсинг-салата во МКЦ на 15 февруари, членовите на бендот ќе се појават во едно поинакво светло. Симболично ќе бидат облечени во бело, со црвени ленти со смајли на рацете и со војнички чизми на нозете. Задоцнет ангажман на бендот или можеби сатирична најава за она што како поединци ќе го работат во иднина? Официјалниот крај Bei The Fish медиумски ќе го објави некаде кон крајот на месец февруари во следната година, најавувајќи го веќе договорениот концерт во „City Hall Center“ на 12.4.2014 како последен концерт во кариерата.

Автор: Бон&Бона