НЕ МОЖЕ ДА СЕ ИЗБЕГА ОД СОПСТВЕНАТА СЕНКА
Филмот „Магбет“ на режисерот Џастин Крзел може да се смета за една од најдобрите филмски адаптации на истоимената драма на Шекспир.
Сценариото ја задржува автентичноста на поезијата, иако смело и слободно е адаптирано за големото платно.
Режисерот умешно ја спојува енергијата на шекспировиот јазик со бруталната, но сепак маестрална и впечатлива кинематографија на Адам Аркапев исполнета со магла, оган и стрмен шкотски пејзаж. Ова не е традиционалниот театарски Магбет, заробен во клаустофобични затворени простори, овој Магбет е зачнат во ширината на шкотската природа.
Мајкл Фасбендер и Марион Котијар во ролјите на Магбет и Лејди Магбер се спој од соништата.
Котијар, како и многупати досега успева да пренесе огромна количина на емоција само со изразот на лицето, без да изусти ниту еден збор, а Фасбендер од друга страна е раскошен во изразот од јасни луцидни состојби на умот до очај и агонија.
Се на се, ова филмско остварување е визуелна поезија која полека, но сигурно ви влегува во крвта.
автор: МАНА