музичка рок енциклопедија

Tag.

Музичка рок енциклопедија – Simple minds

Post Image

Simple Minds е шкотски рок-бенд формиран во Глазгов во 1977.

Својата слава на меѓународно ниво ја постигнуваат со хитот „Don’t You (Forget About Me)“, од 1985 година, од саундтракот на филмот The Breakfast Club.

Во Велика Британија, дури 6 од нивните албуми се прогласени за албум број еден а имаат продадено над 60 милиони албуми. Тоа дефинитивно ги прави комерцијално најуспешниот шкотски бенд во 80-тите години на минатиот век кој и покрај различните кадровски промени продолжува да снима и патува.

Јадрото на едноставни умови се состои од двајцата преостанати члена, Jim Кеr (вокал) и Charlie Burchill (електрични и акустични гитари, повремени тастатури по 1990 година, саксофон и виолина). Другите сегашни членови на бендот се Ged Grimess (бас гитара), Cherisse Osei (тапани), Sarah Brown (придружен вокал), Gordy Goudie (дополнителна гитара и тастатури). Познати поранешни членови се Mick MacNeil (клавијатури), Derek Forbes (бас), Derek Forbes и Mel Gaynor (тапани).

До крајот на 1978 година бендот трпи најразлични промени во составот. На самиот почеток, најчесто изведувајќи настапи во целосна шминка, бендот воспоставуваат репутација на возбудлив чин во живо. При крајот на 1978 година, квинтетот Кер, Бурчил, Мек Нил, Форбс и Мек Ги, кој се смета за прв сериозен состав на Simple minds, започнува со вежбање на сетот песни напишани од Кер кои ќе се појават на нивниот прв албум.

Првиот албум со наслов „Life in a Day“ е издаден во април 1979 година. Насловната нумера на албумот „Life in a day“ беше објавена како прв сингл на Simple minds и достигна 62 место UK singl charts.

Второто издание на Simple Minds, „Real to Real Cacophony“ е значително заминување од поп-мелодиите на „Life in a day“. Потемната атмосфера најавува експерименти со новиот бран што станаа заштитен знак на бендот во текот на следните два албума.

Иновациите вклучуваат минималистички структури базирани на пресекот на ритамот на Forbes и McGee, плус повремена употреба на неконвенционални временски потписи. Бендот исто така експериментира со обид без зборови да создадат впечаток на африкански пејзаж користејќи електронски звуци и беспилотни летала, импровизирани саксофони линии на Бурчил и извици и плачења на Кер.

Следниот албум носи наслов „Empires and Dance“, објавен во септември 1980 година. Со овој албум, Кер започна да експериментира со ненаративни стихови засновани на набудувања што ги има направено додека бендот патува низ Европа.

Во 1982 година, по промена на издавачката куќа го издаваат компилацискиот албум „Celebration“ во кој имаа песни од претходните албуми.

Под закрила на новата издавачка куќа Вирџин, следни изданија на Simple Minds се два албума: „Sons and Fascination“ и „Sister Feelings Call“ во продукција на Стив Хилаж. Последниот албум првично е вклучен како бонус диск со првите 10.000 винил копии на „Sons and Fascination“, но подоцна е повторно издаден како албум сам по себе.

Тапанарот Брајан Мек Ги го напушти бендот во 1981 година а како негова првична замена во Октомври доаѓа Кени Хислоп. Иако во бендот остана само 5 месеци, сепак тоа е доволно долго за да направи непосреден ефект врз музичкиот развој на бендот од кој отстапува во 1982 година.

Веќе следниот нов албум е издаден во септември 1982 година под наслов „Nev golden dream“. Албумот е комерцијален чекор напред и создаде географски синглови, вклучително и „Блескава награда“ (која стигна до Топ 20 во Велика Британија и Топ 10 во Австралија.

Следниот запис „Sparkle in the Rain“ е произведен од Стив Лиливајт и објавен во февруари 1984 година. Албумот се најде на првото место на топ-листите во Велика Британија и во Топ 20 во неколку други земји (вклучувајќи ја и Канада, каде стигна до број 13.

Во текот на 1985 година го изадаваат албумот „Once Upon a Time“ кој генерира четири хит синглови низ целиот свет: „Alive and Kicking“, „Sanctify Yourself“, „Ghost Dancing“ и „All the Things She Said“.

Својата светска турнеја која го носи името на албумот „Once Upon a Time“, ја документираат со објавија двојниот албум снимен во градот на светлината во мај 1987 година, во текот на две ноќи во август 1986 година.

Следниот албум, „Street Fighting Years“ (1989) се оддалечи од американските соул и евангелски влијанија кои се провлекуваа во „Once Upon A Time“, во корист на атмосферата на саундтрак и ново вградување на состојки поврзани со акустична и народна музика.

Албумот се искачи на број 1 на табелите во Велика Британија и доби ретка ревија на пет-ѕездички од списанието Q.

Во 1991 година, „Simple Minds“ се вратија со „Real Life“. Корицата на албумот покажа трио Кер, Бурчил и Гејнор. Албумот стигна до број 2 во Велика Британија, каде што се појавија и четири синглови од Топ 40.

„Simple minds“ се вратија на активност подоцна во 1994 година а веќе во 1995 година го издаваат албумот со наслов „Good News from the Next World“ кој достигна број 2 во Велика Британија и ги произведе двата Топ 20 хита „She’s a River“ и „Hypnotized“.

На новиот албум, Néapolis (1998) се појави Форбс кој свири бас гитара на сите нумери, и Гејнор на само една песна. Тоа е единствениот албум од „Simple Minds“ објавен од Chrysalis Records, кој одби да го издаде албумот во САД.

„Our Secrets Are the Same“ првично требаше да биде објавен кон крајот на 1999 година, но албумот остана необјавен откако бендот се заглави во судски процеси. Обесхрабрени од неуспехот на нивната етикета и со изгубената динамика и потенцијална продажба на албуми, бендот уште еднаш отиде во пауза.

Во 2001 година следи издавање на албумот „Neon Lights“, а веќе во 2002 година и албумот „Cry“.

На 12 септември 2005 година „Simple Minds“ го издадоа „Black & White 050505“, нивниот четиринаесетти студиски албум. Првиот сингл на албумот, „Дома“, доби емитување на алтернативни рок радиостаници во САД. Тој достигна број 37 во Велика Британија и не беше објавен во Северна Америка. Бендот ја помина 2006 година на турнеи низ Европа, Далечниот Исток, Австралија и Нов Зеланд на Црна и Бела турнеја (со Марк Тејлор на тастатури).

Оригиналните членови на Simple Minds работеа заедно за прв пат по 27 години кога влегоа во студио за снимање во јуни 2008 година.

На 25 мај 2009 година издадоа нов студиски албум насловен „Graffiti Soul“ кој веќе на 31 мај 2009 година влезе во листата на албуми во Велика Британија на 10 место. Албумот, исто така, влезе во европската топ 100 албума на број 9.

На 19 мај 2014 година, беше објавено дека Simple Minds штотуку завршиле со снимање на нов албум со наслов „Big Music“, кој ќе излезе во октомври 2014 година.

На 11 ноември 2016 година, Simple Minds го издадоа „Acoustic“, снимен со новата постава во текот на летото 2016 година и на кој има акустично повторно снимање на песни што ја опфаќаат нивната кариера. Винил верзијата со два дискови на албумот е издадена на 25 ноември 2016 година, вклучувајќи три дополнителни нумери: „Stand By Love“, „Speed Your Love To Me“ и „Light Travels“.

Од септември 2014 година, Simple Minds работат на нов материјал со наслов „Walk Between Worlds“, кој содржи 8 нумери, додека Делукс изданието вклучува 3 бонус нумери (една во живо и 2 студиски нумери). На 20 ноември 2017 година, на Фејсбук страницата на бендот беше објавено промо видео од 20 секунди, кое го промовираше албумот.

Во пролет и лето 2018 година, бендот опсежно ја обиколи Европа како дел од турнејата „Walk Between Worlds“, промовирајќи го новиот албум.

На 20 август 2019 година, Simple Minds го објавија нивниот нов албум во живо, кој го овековечи бендот на нивната најголема досега турнеја во Северна Америка. Главно снимен на 24 октомври 2018 година во театарот Орфеум, албумот содржи 25 песни додека Делукс ЦД и дигитални формати имаат 40 песни.

Според Кер, следниот студиски албум Simple Minds ќе биде објавен во 2021 година.

Музичка рок енциклопедија – „Забрањено пушење“

Post Image

„Забрањено пушење“ е босанска рок-панк група основана во Сараево во 1980 година, формирана во спротивност со тогаш преовладувачката југословенска панк-рок и нов бран музика, а тесно поврзана со културното движење Нов примитивизам и радио и ТВ-сатирично-смешно шоу „Топ листа на надреалиста“. Музичкиот стил на групата е генерално признаен како посебен гаражен рок-звук со влијанија на народната музика, честопати со иновативна продукција и сложена нарација. Групата брои шест члена: Ненад Јанковиќ (Неле Караљич)-вокал и клавијатури, Зенит Ѓозиќ – тапани, Мустафа Ченгиќ Муче – гитара, Младен Митиќ – бас, Огнен Гајиќ – саксофон и флејта и гитаристот Давор Сучиќ. Во првата фаза во групата пее Борис Шибер.

Како простор за вежбање уредуваат подрумска просторија на која и даваат име ДП Заборав (дернек просторија заборав)

Во текот на 1980-тите, тоа е една од најзначајните музички појави во поранешна Југославија која има исклучително добро посетени концерти и стотици илјади продадени плочи. Обично благата и симпатична критика кон социјалистичкиот систем и навиката да отвораат прашања чувствителни за тоа време, им прави проблеми со комунистичките власти.

Својот прв настап го имаат во „Петтата гимназија“ а одма после тоа настапуваат на како предгрупа на „Лабораторија звука“ во Домот за млади. Нивна прва песна е „Пензионери иду на мое зими“ снимена за радио Сараево 1981 година. Поради отсуства за војска, во полн состав почнуваат да свират дури во 1982 година.

Нивниот деби студиски албум „Das ist Walter“ е објавен во јуни 1984, во продукција на Махмут Паша Феровиќ. Истиот првично е испечатен во мал број, а на крајот продаден во 100.000 примероци, поставувајќи рекорд во надминување на првичното издание за 30 пати. Плочата ја отвора воведната тема од култниот филм „Валтер Брани Сарајево“ после која следуваат: ”Анархија all over Башчаршија“, „Зеница блуз“, „Нечу да будем Швабо у дотираном филму“, „Sheki is on the road again“ како и специјалниот рецитатив „Памтим то као да је било данас“.

Со вешто користење на цитати од светската сцена и посебен акцент на групата „The Rolling Stones“, во текстови кои се занимаваат со улична сараевска тематика, брзо се стекнуваат со епитет предводници на новопримитивниот бран кој вклучува редовна употреба на сараевски сленг, навивање за фудбалскиот клуб Жељо и шегување на секоја достапна тема.

Летото 1984 година го снимаат првиот серијал „Топ листа надреалиста“ кој достигнува широка југословенска популарност.

Есента 1984 година, групата започнува концертна турнеја од 60 концерти во најголемите сали во поранешна Југославија и многу брзо стануваат најголемата рок атракција по објава на само еден албум.

Имајќи предвид дека се повеќе се занимаваат со сатира, за време на споменатата турнеја, на концертот одржан на 27 ноември 1984 година во Риека, Ненад Јанковиќ, зборувајќи за засилувачот кој се расипува во тој момент, вели: „Црк’о Маршал … мислам на засилувачот“, и тоа е коментар кој групата ја доведува во неволја. Тие се критикувани од медиумите, а кампањата против нив доведува до откажување на концертите и отстранување на надреалистичкиот врвен список од телевизиската програма. Полузванично се тргнати од радио и ТВ емисиите а самоиницијативно одлучуваат да прекинат да работат на емисијата „Топ листа надреалиста“ иако истата година на фестивал во Охрид добиваат награда за текст.

Целата гужва, сама од себе, се смирува некаде во текот на пролетта. За повеќето целата ситуација изгледаше смешна, знаејќи дека истиот штос со маршалот групата Идоли го продаваше на своите концерти уште во 1981 година.

Во 1985 година, во релативно мирна атмосфера го снимаат своето дупло ЛП „Док чекаш сабах са шејтаном“. Како клучни се искристализираа песните: „Девојчице којима мирише кожа“, „Стање шока“, „Ибро дирка“ и „Сањао сам ночас да те имам“. Песната „Недеља кад је отиш’о Хасе“ е инспирирана од последната утакмица на легендарниот фудбалер Асим Ферхатовиќ Хасет која ја искористат како метафора за смртта на Тито и неговото заминување од политичката сцена и тоа е песната која обработува два значајни моменти од југословенската историја. Погелем број од материјалот е напишан од Сејо Сексон, Неле Карајлиќ, Дражен Јанковиќ и Елвис Ј Куртовиќ, а за дел од песните се користени текстови од Жак Брел и Јуре Каштелан. Продукцијата е повторно на Махмут Паша Феровиќ. Со новите песни освојуваа и нови простори. Големата бина е просторот кој му дава можност на Карајлиќ да скока и трча. Трча наоколу, вика по разгласите и се соблекува гол до половина. Во загребачкта сала „Ватрослав Ласински“ се качуваше по концертниот клавир, вознемирувајќи го обезбедувањето, а воодушевувајќи ја публиката.

Пред излегување на третиот албум „Поздрав из земље Сафари“ (1987) групата ја напуштаат Мустафа Ченгиќ, а снимањето продолжува со гитаристот Предраг Ковачевиќ (екс Елвис Ј Куртович), тапанарот Фарис Араповиќ, а на бас во три песни гостува филмскиот режисер Емир Кустурица. Песните се повторно на тандемот Сексон/Карајлиќ. Во песната „Пробушени долар“ коавтор е Емир Кустурица, а „Добри јарани“ е обработка на биталсовата „Can’t Buy Me Love“. Од овој албум се издвојуваат хитовите „Балада о Пишоњи и Жуги“, „Хаџија или бос“, „Последња оаза (у лошој форми сам) “ и „Дан Републике“. Во почеток се избегнувало оваа песна да се пушта на радио, но со тек на времето таа станува нивен ударен концертен адут.

Во октомври 1988 година, бендот го издава својот четврти албум „Мале приче о великој љубави“ на кој учествуваат оперската пејачка Соња Миленковиќ, виолинистот Дејан Спаравало, како и Горан Бреговиќ како придружен вокал и гитарист. Најголемиот број песни се напишани и продуцирани од Сејо Сексон. Плочата поминува со просечен успех кај публиката, но затоа турнејата од над 60 концерти, чија програма е комбинација на театар и рокенрол, го одржува оптимизам неопходен за тоа време. Истата е проследена од над 200.000 посетители и е прогласена за најуспешна турнеја на сцената во 1989 година, оставајќи зад себе дури и имиња како Бијело дугме и Лепа Брена.

Неколку месеци пред почетокот на војната во Босна, Неле и Сејон Сексон одлучуваат да ја прекинат заедничката соработка, поради разлика во идната музичка концепција. Групата прекинува со работа крајот на летото 1990 година.

Неколку години подоцна, сведоци сме на две засебни повторни покревања на Забрањено пушење. Една од страна на Неле а друго од Сејо Сексон и Елвис Куртовиќ.

Дискографски, нивното творештво е со следен ред:

„Zabranjeno pushenje“ (Beograd)

„Ja nisam odavde“ (Komuna 1997)

„Muzika iz filma crna machka beli machor“ (Komuna 1998)

„Life in Miracle“ (Universal 2004)

„Life in Miracle“ (Warner 2005. koncertni)

„Life in Miracle“ (Warner 2005. Koncertni DVD)

„Zabranjeno pushenje“ (Sarajevo/Zagreb)

„Fildzan vishka“ (Dallas Records 1997.)

„Hapsi sve!“ (Croatia Records 1998 koncertni)

„Agent tajne sile“ (TLN Evropa/Dancing Bear 1999)

„Bog vozi Mercedes“ (Nimfa Saund/Menart 2001.)

„Life in St. Louis“ (Intakt Records 2004. Koncertni)

„Hodi da ti chiko neshto da!“ (Civitas 2006. Dupli)

автор: Бон&Бона